Μαρίνο, Τζαμπατίστα

(Giambattista Marino, Νάπολη 1569 – 1625). Ιταλός ποιητής. Στη νεανική του ηλικία ήταν ριψοκίνδυνος και άσωτος. Φυλακίστηκε δύο φορές (1598, 1600) στη Ρώμη αλλά την τελευταία φορά δραπέτευσε και κατέφυγε στο Τορίνο, όπου τιμήθηκε ιδιαίτερα από τον βασιλιά Κάρολο Εμμανουήλ Α’. Τελικά όμως έπεσε στη δυσμένειά του και εγκαταστάθηκε στη Γαλλία, όπου κατόρθωσε να γίνει δημοφιλής στους καλλιτεχνικούς και κοσμικούς κύκλους του Παρισιού. Το 1623 επέστρεψε στη Νάπολη, όπου πέθανε δύο χρόνια αργότερα. Η ποίηση του Μ. συνεχίζει την ερωτική ποίηση του Τάσο, με εντονότερο αισθησιασμό, αναφορές σπάνιων λέξεων και παράθεση πολλών μεταφορών αλλά και αντιθέσεων. Έγραψε αρκετά έργα, ανάμεσα στα οποία και ένα πεζογράφημα. Κορυφαίο ποιητικό έργο του θεωρείται ο Άδωνις (L’Adone, 1623), ενώ ξεχωρίζουν επίσης οι ποιητικές συλλογές του με τον τίτλο Αύρα (Auria, 1608) και Στοά (La galleria, 1620). Μετά τον θάνατό του εκδόθηκαν οι Επιστολές του (Lettere, 1627).